Ayten Saner ise dinleyenleri hüzne boğan bir konuşma yaptı ve şunları söyledi; “Önce şunu söylemek istiyorum. Başarıyla çıkılan hiçbir yol başarısızlıkla sonuçlanmaz. 3 yıl önce gelmiştim. 1 ürünle kaybetmiştim. O günden beri en büyük hayalim burada olmaktı. 

Ben 10 yaşında çalışmaya başladım. 10 yaşında annem 5 çocuğu kucağıma bıraktı. En küçüğü 2 aylıktı. Sabah çocuğa mama yediriyordum. Çantamda yoktu. Benim bunu anlatmamın sebebi benim gibi olan kadınların ayakta olmasını sağlamak.

“DERSLERİMİ VER, ÇOCUĞA BAKMAM LAZIM”

Bir tane defterim ve 1 tane kalemim vardı torbanın içinde. Kan ter içinde kalarak 1 kmlik yol okula gidiyordum. Kardeşim uyanıncaya kadar. Kapıyı çalıp öğretmenlerimden derslerimi istiyordum. Sadece “ne olur derslerimi ver çünkü çocuğa bakmam lazım”  diyordum.

“BÜTÜN OKUL BOYUNCA BÖYLE ÇALIŞTIM”

Ayşen öğretmen bana öğrenmenin ne kadar büyük olduğunu anlattı. Ben bütün okul boyunca böyle çalıştım. Çünkü anne ve babamın çalışmaya ihtiyacı vardı. Diyarbakır’dan gelmiştik, ne bir evimiz ne de kalacak bir yerimiz vardı. Sadece bir yorgan, bir yatak, bir tane de yastığımız vardı.